BIEDRONKI

ZAMIERZENIA DYDAKTYCZNO – WYCHOWAWCZE

PAŹDZIERNIK 2021

·        dostrzeganie emocjonalnej wartości otoczenia przyrodniczego

·        rozwijanie wrażliwości zmysłowej

·        rozpoznawanie i określanie smaków, identyfikowanie smaku z owocem

·        identyfikacja zapisu cyfry 2

·        przekładanie jednych prawidłowości rytmicznych na inne

·        zainteresowanie literą ,,m”

·        klasyfikacja przedmiotów według wskazanego kryterium, tworzenie zbiorów

•      wzbudzenie zainteresowania literami „e”, „E”

·        przeliczanie i wzbudzenie zainteresowania liczbą „3”

•      uważne słuchanie tekstów literackich i analizowanie ich treści

•      wypowiadanie się na interesujące tematy i/lub budowanie poprawnych wypowiedzi słownych

·        doskonalenie kompetencji matematycznych: orientacji w schemacie ciała i w przestrzeni, rozpoznawanie figur geometrycznych, przeliczanie elementów w zbiorze

·        doskonalenie sprawności grafomotorycznej

·        dostrzeganie zmian zachodzących w przyrodzie i zjawisk charakterystycznych dla jesieni

·        wzbogacanie wiedzy przyrodniczej na temat mieszkańców drzew

·        rozwijanie pamięci i myślenia

·        wzbudzanie zainteresowania literą „l”, „L”

·        poszerzanie wiedzy i zdobywanie wiadomości na temat otaczającej przyrody, poznawanie wyglądu, zwyczajów i sposobów odżywiania zwierząt leśnych

·        doskonalenie analizy i syntezy sylabowej

·        kształtowanie kompetencji matematycznych w zakresie klasyfikacji, przeliczania elementów, odtwarzania układów przedmiotów i wychwytywania rytmów

·        eksperymentowanie rytmem i dźwiękiem

·        wyrażanie ekspresji twórczej podczas czynności konstrukcyjnych

·        zainteresowanie literę/ą „I”, „i”

·        doskonalenie koordynacji wzrokowo-ruchowej

·        budowanie kompetencji w zakresie komunikowania potrzeby ruchu i odpoczynku

•      szanowanie emocji swoich i innych

•      rozróżnianie emocji przyjemnych i nieprzyjemnych

•      nabywanie umiejętności panowania nad nieprzyjemnymi emocjami (np. podczas czekania na swoją kolej lub podczas przegranej)

•      rozwijanie umiejętności wczuwania się w emocje i uczucia osób z najbliższego otoczenia

•      wprowadzenie w świat wartości moralnych takich jak: dobro, szacunek, tolerancja, otwartość

 

PIOSENKI

„Z jesienią bawimy się”

 

Kolorowe liście z drzew spadają,

deszczyk pada cicho kapu, kap.

Jeże, misie w sen już zapadają,

Pani  Jesień dziś otula świat.

 

Refren: Kochane lato wszyscy pożegnamy,

za rok spotkamy cię.

Dziś nową porę roku powitamy,

z jesienią bawmy się. /x2

 

Mokre są ulice i chodniki,

parasoli idzie cały tłum,

a ja w deszczu hop przez krawężniki

kalosze chlupią – chlupu, chlup.

 

Refren: Kochane lato wszyscy pożegnamy,

za rok spotkamy cię.

Dziś nową porę roku powitamy,

z jesienią bawmy się. /x2

 

„Kiedy pada deszcz”

 

1. Kiedy pada deszcz,

kiedy pada deszcz

skaczę po kałużach i dobrze bawię się. / x2

2. Kiedy pada deszcz,

kiedy pada deszcz

biegam z parasolką i dobrze bawię się. / x2

3. Kiedy pada deszcz,

kiedy pada deszcz

łapię w ręce krople i dobrze bawię się. / x2

4. Kiedy pada deszcz,

kiedy pada deszcz

tupię w mych kaloszach i dobrze bawię się. / x2

 

WIERSZE

„Drzewa jednosylabowe”

/J. Ficowski/

 

W parku są wysokie drzewa.
Któż by po nich się spodziewał,
że z nich każde, choć olbrzymie,
ma tak maciupeńkie imię!

Oto wśród krakania wron
milczy sobie wielki klon,
a tam, gdzie brzmi wróbli ćwierk,
igły swe najeża świerk.
Na wiewiórek skoczny pląs
dobrotliwie patrzy wiąz,
rozłożysty liści kłąb
wznosi na konarach dąb,
szumi na rozstaju dróg
czerwonymi liśćmi buk,
dalej, pełen szczerb i rys,
stoi w ciszy stary cis,
a grab czeka w parku tym,
bym do niego znalazł rym...
Każde drzewo - z innym listkiem,
lecz z rodziny jednej wszystkie.
Nazwałbym je jednym słowem:
drzewa.

 

„Przy mrowisku”

/M. Konopnicka/

 

Co to się tak rusza nisko?
— To, dziateczki, jest mrowisko.
Czyście nigdy nie widziały,
Jak ten naród żyje mały?

O, to światek jest ciekawy!
Ma on swoje ważne sprawy,
A choć drobny, tak się trudzi,
Że zawstydza dużych ludzi.

Miastem mrówek jest mrowisko.
Budują je przy pniu blisko,
By gałęzi dach zielony
W deszcz przydawał im ochrony.

Wnet tam domy i ulice
Wznoszą pilne robotnice,
Wnet budują mosty, wały, —
Taki zmyślny ludek mały.

Co igliwia tam naniosą,
Co żywicy z ranną rosą,
Co wszelakiej tam zdobyczy,
Tego, dziatki, nikt nie zliczy!

Mały, duży się przykłada...
Każdy ma — gdy ma gromada,
Zyska gniazdo? — Każdy zyska —
Takie prawo jest mrowiska.

Gdy już miasto się podniesie,
Biją drogi skroś po lesie...
Jedne suchą, ciepłą porą
Na zapasy żywność biorą.

Inne — słomkę drobnej miary
Ciągną cości we trzy pary,
Czasem — w sto — dźwigają z gąszcza
Muchę, osę, lub chrabąszcza.

— I poradzą? —
— A poradzą!
Bo i bąkom się nie dadzą.
Jedna — nicby nie zrobiła,
Lecz mrowisko — to jest siła!

Widzicie tam tego bąka,
Jak w ostrogi złote brząka,
Jak to huczy, w bęben bije!
Jaką to ma grubą szyję!

Patrzcie! Mrówki całą rzeszą
Na obronę miasta śpieszą...
Wszystkie rzędem w jedną stronę
Rożki mają nastawione.

Wszystkie zwartym idą szykiem,
Za swym wodzem naczelnikiem,
Wszystkie w jedno, co sił, mierzą;
— Zmiataj, bąku, nim uderzą!